ஒருமுறை விவேகானந்தர் லண்டன் சென்றிருந்தார். அங்கு இயற்கையால் சூழப்பட்ட நண்பரின் பண்ணை வீட்டில் தங்கினார். அங்கு பண்ணையில் நிறைய மாடுகள் இருந்தன.
ஒருநாள் மாலையில் விவேகானந்தர் மைதானத்தில் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார். அவருடன் நண்பரும் அவரது மனைவியும் சென்று கொண்டிருந்தனர்.அப்போது எதிர்பாராதவிதமாக மாடு ஒன்று அவர்களை நோக்கி ஓடி வந்தது. இந்த கொடூரத்தை கண்டு பயந்து நண்பரின் மனைவி மயங்கி விழுந்தார். நண்பர் தனது மனைவியை தூக்க முயன்றார், ஆனால் முடியவில்லை. மாடு அவர்களை நெருங்கியதும், மாடு குத்திவிடுமோ என்று பயந்து நண்பர் ஓடினார். ஆனால் விவேகானந்தர் உறுதியாகவும் தைரியமாகவும் இருந்தார்.சுயநினைவின்றி இருந்த நண்பனின் மனைவி, விவேகானந்தர் அருகில் நிற்க, ஓடி வந்த நண்பனை நோக்கி பசுவும் துரத்த ஆரம்பித்தது. உயிர் தப்பிய நண்பன் அதிர்ஷ்டவசமாக ஒரு கட்டிடத்திற்குள் நுழைந்தார். மாட்டை பின்தொடர்ந்து சென்ற பண்ணை வேலையாட்கள் சிலர் அதை பிடித்து கட்டி போட்டனர். அதன் பிறகு விவேகானந்தர் அங்கிருந்து சென்றார்.இதை அறிந்த நண்பர் ஆச்சரியப்பட்டார். இதற்கிடையில் நண்பரின் மனைவி மயக்கம் தெளிந்து எழுந்தாள். “ஆபத்து நேரத்தில் எப்படி உங்களால் உறுதியாகவும் அச்சமின்றியும் நிற்க முடிந்தது?” என்று நண்பர் கேட்டார்.
விவேகானந்தர் சிரித்துக்கொண்டே, “நான் வித்தியாசமாக எதுவும் செய்யவில்லை, வருவது வரட்டும்; என்ற உறுதியுடன் இங்கு நின்றேன். ஓடுகிறவனைக் கண்டால் துரத்துவது விலங்குகளின் இயல்பு. அதனால்தான் மாடு என்னை விட்டுவிட்டு ஓடிய உங்களைத் துரத்தியது. விவேகானந்தரின் துணிச்சலைக் கண்டு வியந்தார் நண்பர்.
‘ சாவிலும் தைரியத்தை கைவிடாதே! சாதிக்கப் பிறந்தவன் நீ! தைரியமாக இரு!
‘எதையும் வெல்லுங்கள்’ என்று பிறருக்கு அறிவுரை கூறிய விவேகானந்தர், அதைத் தன் வாழ்விலும் கடைப்பிடித்தார்.
