சமுதாய சக்தியின் சர்வ வல்லமை

ராஷ்டிரீய ஸ்வயம்சேவக சங்கத்தின் சர்சங்ககாலக் மோகன் பாகவத் ஜூலை 4 அன்று காஜியாபாத்தில் நடந்த “The Meeting of Minds – A Bridging Initiative” புத்தக வெளியீட்டு விழா நிகழ்ச்சியில் பேசுகையில் தெரிவித்த கருத்துக்களின் முதல் தொகுப்பு:

சங்கத்தின் பொறுப்பாளர் ஒருவர் இதுபோல பொது நிகழ்ச்சி ஒன்றில் வெளியீடு விழாவில் கலந்து கொள்வது முதல்முறை என்று கருதுகிறேன். பொது நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொள்வதில் சில பிரச்சினைகள் ஏற்படக்கூடும், ஏற்படுகிறது என்று தெரியவந்துள்ளது. இது சங்கத்தின் சுய பிம்பத்தை மெருகேற்றிக் கொள்ளும் முயற்சி அல்ல. சங்கம் எப்போதுமே சங்கமாகத்தான் இருக்கிறது; நல்ல பணி செய்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. தோற்றத்தை மாற்றிக்கொண்டு எந்த ஒரு வேலையையும் செய்ய வேண்டிய அவசியம் சங்கத்திற்குக் கிடையாது. நான் இந்த நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொள்வது எவருக்கும் எதிர்வினையும் அல்ல  எவருக்கும் எதிர்ப்பாகவும் அல்ல. ஊர் நம்மை எப்படி புரிந்து கொண்டாலும் சரி சங்கம் தன் பணியை தொடர்ந்து செய்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. சங்கம் செய்யும் பணியால்  யாருக்கும் தீமை ஏற்படாது, எல்லோருக்கும் நன்மை ஏற்படும் என்பதில் எனக்கு மிகுந்த நம்பிக்கை உண்டு. எனவே இது சங்கம் தன்னுடைய இமேஜை சரி செய்து கொள்ளும் வேலை அல்ல.

வரக்கூடிய தேர்தல்களில் முஸ்லிம் வாக்குகளை பெறுவதற்காகவும் அல்ல. ஏனென்றால் சங்கம் அரசியலில் இறங்குவது இல்லை. ஆனால் தேசத்தில் என்ன நடக்க வேண்டும் என்ன நடக்கக் கூடாது என்பது பற்றி சங்கத்திற்கு என அபிப்பிராயம் உண்டு. சங்கத்திற்கு தற்போது பலமும் உள்ளது.  நிலவரத்தை சரி செய்ய முயற்சி செய்கிறோம். நமது ஆதரவு  குறிப்பிட்ட இன்னாருக்குத் தான் என்றில்லை. தேச   நலனிற்கே நமது ஆதரவு.  தேச நலனுக்கு  விரோதமாக யார் போனாலும் அவர்களை எதிர்ப்போம். தேச நலனுக்கு சாதகமாக யார் செயல்பட்டாலும் அவர்களை ஆதரிப்போம்.

ஆனால் சங்கம் அரசியல் கட்சி அல்ல. நாம் கட்சி அரசியல், ஓட்டு அரசியல், ஓட்டு வங்கி அரசியல் எதிலும் இறங்குவதாக இல்லை. அரசியலில் இறங்க கூடாது என்று சங்கம் தொடங்கிய நாளில் இருந்தே நாம் தீர்மானமாக இருந்து வருகிறோம். அரசியலால் முடியாத காரியங்கள் என்று சில பணிகள் உண்டு. அரசியல் நுழைந்தால் கெட்டுப் போகிற காரியங்கள் உண்டு. ஆனால் மனிதர்களை இணைக்கும் பணியை அரசியலால் செய்ய முடியாது. அரசியலால் அந்தப் பணியை சீர்குலைக்க முடியும். எனவே மனிதர்களை இணைக்கும் பணியை செய்கிறவர்கள் அரசியலின் அந்த  அம்சம் பற்றி  கருத்து செலுத்துவோம். மனிதர்களை இணைக்கும் பணியை செய்ய  அவதாரம் எடுத்தது அல்ல அரசியல். அது இந்தப் பணியை வேண்டுமானால் சீர்குலைக்கலாம்.

பேச்சுவார்த்தை நடத்த வேண்டும் என்று இந்த புத்தகம் உண்மையான உள்ளத்துடன் மனசார வேண்டுகோள் விடுக்கிறது. அதை நான் ஆதரிக்கிறேன்.  ஏனென்றால் ஒருங்கிணைந்த சமுதாயத்தால் தான் தேசத்தின் முன்னேற்றம் சாத்தியம்.  ஒருங்கிணைப்புது என்பது ஒரு அமைப்பை கட்டுவது  மட்டும் அல்ல அது உள்ளார்ந்த ஒரு உணர்வு உருவாக்குவது. ஹிந்துக்களும் முஸ்லிம்களும் ஒன்றுபட வேண்டும் என்று  பேசுகிறார்கள். அது குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது. ஹிந்துக்களும் முஸ்லிம்களும்  இணைந்து தானே இருக்கிறார்கள்? அவர்களை  இணையுங்கள் என்று சொல்வது எப்படி சரியாகும்? இணைந்தே இருப்பவர்கள் எப்போதாவது நாம் இணைந்து இருக்கவில்லை என்று நினைத்தால் இருதரப்புக்கும் நஷ்டம்தான். ஏற்படும் நானும் ஒன்றாக இருப்பது நமது பாரம்பரியம் காரணமாக நமது பாரம்பரியம் என்ன நீ வழிபடும் முறை வேறு அதனால் நீ வேறு நான் வேறு என்று பேசுவது, நினைப்பது கிடையாது; அது தான் நமது பாரம்பரியம். நூலாசிரியர் பேசுகையில் முஸ்லிம்கள் செய்வது நிர்க்குண உபாசனை என்று சொன்னார். ஹிந்துக்களின் மத்தியிலும் சகுண உபாசனையும் உண்டு நிர்க்குண உபாசனையும் உண்டு. நிர்க்குண உபாசனை செய்யும் ஹிந்து  சகுண உபாசனை செய்யும்  ஹிந்துவை  ஒப்புக்கொள்வதில்லை என்கிற அளவுக்கு விதவிதமான உபாசனைகள் உண்டு ஆனால் ஒரு வித உபாசனை செய்பவர் இன்னொரு வித உபாசனை குறித்து மதிப்பு கொள்பவராகத்தான் இந்த மண்ணில் இருந்திருக்கிறார்.

ஹஸ்ரத் மூசா (மோசஸ்) பற்றி ஒரு கதை கேள்விப்பட்டேன். ஒரு ஏழை பக்தர் சாலையோரம் அமர்ந்து கடவுளிடம் உரக்க இப்படிப் பிரார்த்தித்துக் கொண்டாராம் “கடவுளே, நீ நான் அழைத்தால் வந்து விடாதே. சொர்க்கத்திலிருந்து  வெகு நேரம் நடந்து வருவாய். உன் பாதங்களை பிடித்துவிட எனக்கு கைகள் இருக்கிறது, ஆனால் தைலம் இல்லை. என்னிடம் வந்து விடாதே!” இதைக்கேட்ட மூசா “ஏன் இப்படியெல்லாம் உளறுகிறாய்? உனக்குப் பைத்தியமா?” என்றெல்லாம் கடிந்துகொண்டார் அப்போது அவர் மனதில் கடவுள் தோன்றி பேசினாராம் “இப்படி எல்லாம் அவரை கோபித்துக் கொள்ளாதே. அவர் தனக்குத் தெரிந்த விதத்தில் என்னுடன் பேசுகிறார். அது அவருடைய புரிதல் என்று புரிந்து கொள்.  அவருடன் சண்டையிடாதே” இதுதான் அந்தக் கதை. ஹிந்துக்கள் மத்தியில் எத்தனையோ கடவுளர்கள்; ஆதியில் இந்திரனையும் ருத்திரனையும் வழிபட்டோம்; இன்று புதிது புதிதாக பல தெய்வங்கள் வந்துகொண்டே இருக்கின்றன. எல்லாமே பக்தியால் ஏற்படுவது. அதில் சண்டையிட்டுக் கொள்ள என்ன இருக்கிறது?

நாம் எல்லோரும் ஒன்று. அதற்கு ஆதாரம் நமது தாய்நாடு. நாம் இங்கே பிறந்தோம், நான் இங்கே வசிக்கிறோம் என்பதால் மட்டுமல்ல; இந்த தாய்நாடு நம் அனைவரையும் ஊட்டி வளர்த்து வருகிறது.  இக்குள்ள ஒரு  பாரம்பரிய இயல்பு உண்டு அதன் காரணமாகவே நாம் சண்டையிட்டுக் கொள்ளாமல் இருக்கிறோம். நாம் வெளிநாடுகளுக்கு செல்லவேண்டி யிருந்ததுண்டு; வெளியிலிருந்து எத்தனையோ பேர் வந்தார்கள், வசிக்கிறார்கள். எத்தனையோ மொழிகள் எத்தனையோ வழிபாடுகள். ஆனால் நாம் ஒன்றாக இருந்து வருகிறோம். என்று கூறும் அதர்வ வேத செய்யுள்கூட உண்டு. “வேறுவேறு மொழிகள் பேசுகிறவர்கள், வெவ்வேறு வழிபாடுகள் செய்பவர்கள் உள்ளனர்”.

தொன்மையான உபநிடதத்தில் ஒரு சம்பவம்: ரிஷி ஒருவரை ஐந்து பேர் சந்தித்து ஆசி கோரினார்கள்; ஐவரில் ஒருவர் அக்னியையும் இன்னொருவர் வாயுவையும் இன்னொருவர் பூமியையும் வழிபடுபவர். ரிஷி ஒவ்வொருவராக அழைத்து நீ யாரை வழிபடுகிறாய் என்று கேட்பார்; அவர் அக்னி என்பார்; அதனால்தான் நீ நல்லபடியாக இருக்கிறாய் உன் குடும்பத்திற்கு எல்லா நன்மையும் ஏற்படுகிறது என்பார். அதேபோல இன்னொருவர் வாயு என்று பதில் சொன்னதும் அதனால்தான் நீ நல்லபடியாக இருக்கிறாய் உன் குடும்பத்திற்கு எல்லா நன்மையும் ஏற்படுகிறது என்பார் ரிஷி. இப்படி ஐந்து பேருக்கும் இப்படியே ஆசி கூறினார்.  அவர்களுக்கு குழப்பமாக இருந்தது; ரிஷி விளக்கமாகச் சொன்னார்: “ஒவ்வொருவரும் உங்களுக்கு எதில் பக்தி உள்ளதோ அதை பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்; ஐம்பூதங்களும் சேர்ந்த பிரபஞ்சத்தை, முழுமையை நீங்கள் பார்க்கத் தவறுவதால் உங்களுக்கு குழப்பம் ஏற்படுகிறது; முழுமையை சிந்தியுங்கள்” என்றார்.

இதுதான் நமது பாரம்பரியம். இந்த பாரம்பரியத்திற்கும் நமது தாய்நாடு தான் ஆதாரம். அதாவது நாம் அனைவரும் ஒரே மூதாதையர் வழி வந்தவர்கள் என்ற எண்ணம் நம்மை ஒன்றுபடுத்துகிறது. நான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன் அறிவியலே பாரதத்தில் உள்ள நம் அனைவருக்கும் ஒரே டிஎன்ஏ தான் என்று எடுத்துக் கூறி விட்டது. நாமெல்லாம் ஒன்றாக இருக்கிறோம் என்று சிந்தித்தாலே உள்ளத்தில் பரிவும் கனிவும் ஏற்படுகிறது. அந்த நல்ல உணர்வின் காரணமாகத்தான் ஒற்றுமை ஏற்படுகிறதே தவிர அரசியலால் அல்ல. இதுதான் சங்கத்தின் கொள்கை.  டாக்டர் ஹெட்கேவார் ஹிந்துக்கள் தங்களுடைய வீழ்ச்சிக்கு ஆங்கிலேயர்களையும் முஸ்லிம்களையும் குறை சொல்வது தவறு என்பார். வரலாறு நெடுக கொந்தளிப்புகள் ஏற்பட்டன, அதனால் பாதிப்பு ஏற்பட்டது என்பதெல்லாம் உண்மைதான். ஆனால் டாக்டர்ஜி, “நீ இந்த நாட்டின் சொந்தக்காரன், உன் சித்தாந்தம் மிக உன்னதமானது. அப்படியிருக்க உன்னுடைய கஷ்டங்களுக்கு மற்றவர்களை நீ ஏன் குறை சொல்கிறாய்? உன்னிடம் குறைபாடு இருந்தால் சரி  செய்துகொள்” என்பார். இதுதான் சங்கத்தின் பார்வை.

இன்று சிறுபான்மையினர் எனப்படுகிறவர்கள் மனதில் சங்கம் உங்களை விழுங்கிவிடும் என்று சொல்லி  பயம் ஏற்படுத்தி வைத்திருக்கிறார்கள். சங்கத்தில் மொழி, மாநிலம், வகுப்பு, ஜாதி என்ற எந்த அடிப்படையியிலும் எவரையும் பெரும்பான்மை என்றோ சிறுபான்மை என்றோ குறிப்பிடுவதில்லை. ஏனென்றால் எல்லோரும் ஒரே சமுதாயம் என்பது சங்கத்தின் கருத்து. : ஹிந்துப் பெரும்பான்மை தேசத்தில்  நீ இருப்பதால்  உன்  மதம் அழிந்து விடும் என்றும் சிறுபான்மையினர் மனதில் இன்னொரு பயத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

பெரும்பான்மை, சிறுபான்மை என்பதெல்லாம் வேறு நாடுகளில் இருக்கலாம். நமது நாட்டில்  அந்த மனப்பான்மை கிடையாது. பல்வேறு காரணங்களுக்காக பலர் வந்தார்கள். வந்தவர்கள் எல்லாம் இன்றும் இருக்கிறார்கள். ஆனால் இந்த தேசத்தின் தொன்மையான பாரம்பரியம் காரணமாக அமைந்துள்ளது நமது அரசியல் சாசனம். அது அனைவருக்கும் பாதுகாப்பு அளிக்கிறது; உரிமைகளுக்கு உத்தரவாதம் தருகிறது. காரணம் இங்குள்ள சமுதாயம் அப்படி. சமுதாயத்தின் பார்வை  அதுதான். எத்தனையோ சம்பவங்கள் நடக்கின்றன. பெரும்பான்மையினர் சிறுபான்மையினர் மீது தாக்குதல் நடந்தால் பெரும்பான்மை சமுதாயத்திலிருந்து அந்த தாக்குதலுக்கு கண்டனம் வந்துவிடுகிறது. நான் வீராவேசமாக பேசிவிடலாம், அதனால் நான் பாப்புலர் ஆகி விடலாம். ஆனால் ஹிந்துக்கள் என்னை ஆதரிக்கப் போவதில்லை. காரணம் ஹிந்துக்கள்  தீவிரப் போக்கை ஆதரிப்பதில்லை. எதிரியே ஆனாலும் அவனுக்கு உயிர் உண்டு, எனவே அவன் உயிருடன் இருக்கட்டும் என்பதுதான் இங்கு உள்ள மனப்பான்மை. போரில் தோற்கும் எதிரி மன்னிப்புக் கோரினால் அவனை மன்னித்து விடு என்பது இந்த ஊர் மக்கள் வழக்கம்.  இதுதான் இங்குள்ள பாரம்பரியம்.

 “இந்த தேசத்தில் ஒரு முஸ்லிம் கூட இருக்கக்கூடாது என்று ஒருவர் சொல்கிறார் என்றால் அவர் ஹிந்துவாக இல்லாமல் போய்விடுகிறார்” என்று டெல்லியில் பேசும்போது முன்பு ஒரு முறை கூறி இருக்கிறேன். டாக்டர்ஜி வலியுறுத்தியது இதைத்தான்; பிறகு ஸ்ரீ குருஜி, அதற்குப் பிறகு ஸ்ரீ தேவரஸ் என வாழையடி வாழையாக சங்கத்தில் இந்த எண்ணம்தான் விதைக்கப்பட்டு வருகிறது. சங்கம் பிரபலமடையாத நாட்களில் கூட இதே கருத்து தான் கூறப்பட்டது. இன்று சங்கம் வலிமையுடன் விளங்குகிறது. நான் வெளியிடும் கருத்துக்களை எண்ணற்றவர்கள் கேட்கிறார்கள். ஆனால் இது என் கருத்து அல்ல. சங்கத்தின் கருத்து. .ஹிந்துஸ்தானம் ஒரே ராஷ்டிரம், நாம் அனைவரும் ஒரே சமுதாயம்; இது தான் என்றும் சங்கத்தின் பார்வை.

ஆக்கிரமிக்கும் எண்ணத்துடன் முஸ்லிம்கள் வந்தார்கள் என்பது வரலாறு கூறும் உண்மை. அந்த ஆதி நாட்களிலிருந்து நீயும் நானும் வேறல்ல ஒரே சமுதாயத்தினர் என்ற எண்ணம் பரப்பப்பட்டு தான் வந்தது குருநானக் சொன்னதும் அதுதான். சத்ரபதி சிவாஜி மகாராஜா காலத்தில் வாழ்ந்த  சமர்த்த ராமதாஸ், துக்காராம் போன்ற மகான்களும் அவர்களது அறிவுரைகளில் “அல்லா அல்லா என்கிறீர்களே அவர்  வேறு அல்ல. நாங்களும் அவரை அறிவோம். எதற்கு வீண் சண்டை?” என்பது போன்ற கருத்துகள் கொண்ட செய்யுள்கள் உண்டு.